مصرف بالای آهن که در گوشت قرمز و سایر محصولات حیوانی یافت می شود، ممکن است به طور قابل توجهی خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را افزایش دهد،در مطالعه ای جدید. محققان دریافتند که افرادی که بیشترین مقدار آهن هم را مصرف کرده اند، ۲۶ درصد بیشتر از افرادی که کمترین مقدار را مصرف می کنند، در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ قرار دارند. کارشناسان می گویند که حتی برخی از جایگذین های گوشتی گیاهی نیز ممکن است سطوح ناسالمی از آهن هم به همراه سایر مواد فرآوری شده داشته باشند. این یافته ها از نتایج مشابه یک مطالعه دیگر حمایت می کند که نشان داد مصرف معادل دو برش ژامبون در روز با ۱۵ درصد افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ در ۱۰ سال آینده مرتبط است.
این مطالعه نشان می دهد که آهن هم، که در گوشت قرمز و سایر محصولات حیوانی یافت می شود، ممکن است به طور قابل توجهی به خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ کمک کند. این مطالعه که توسط محققان مدرسه بهداشت عمومی T.H. Chan دانشگاه هاروارد انجام شده و در نشریه Nature Metabolism منتشر شده است، به ارتباط بین توسعه دیابت نوع ۲ و مصرف بالای آهن هم اسشاره می کند. محققان همچنین نگران افزودن آهن هم به جایگذین های گوشتی گیاهی به عنوان روشی برای تقلید از برخی طعم ها و ظاهر گوشت واقعی بودند.
داده های این مطالعه بر اساس نزدیک به چهار دهه تحقیق از مطالعات سلامت پرستاران I و II و مطالعه پیگیری حرفه ای های بهداشتی بود. محققان گرارش های ۲۰۶,۶۱۵ بزرگسال شرکت کننده در این مطالعات را بررسی کردند و تمام روش های مصرف آهن، از غذا تا مکمل ها، و توسعه دیابت نوع ۲ را مورد بررسی قرار دادند. در میان زیرمجموعه های کوچکتر شرکت کنندگان، آن ها همچنین سطح پلاسمای خون نشانگرهای متابولیک، از جمله نشانگرهای سطح انسولین، لیپیدهای خون، قند خون، التهاب و بار آهن را مطالعه کردند و مسیرهای متابولیک بالقوه بین آهن هم و دیابت نوع ۲ را بررزسی کردند.
افرادی که بیشترین آهن هم را مصرف کردند، ۲۶ درصد بیشتر از افرادی که کمترین مقدار را مصرف کردند، در معرض خطر دیابت نوع ۲ بودند. محققان همچنین دریافتند که مصرف بالای آهن هم با نشانگرهای متابولیک مرتبط با توسعه دیابت نوع ۲ و همچنین سطوح پایین تر نشانگرهای مفید مرتبط است. آن ها همچنین دوازده متابولیت خونی — مولکول های کوچک تولید شده در طول متابولیسم — را شناسایی کردند که ممکن است در ارتباط بین مصرف آهن هم و خطر دیابت نوع ۲ نقش داشته باشند.
مهم است که توجه داشته باشید که این مطالعه دارای چندین محدودیت بود، از جمله عدم توجه به تمام عوامل مزاحم و خطاهای احتمالی در اندازه گیری داده ها. همچنین شرکت کنندگان عمدتاً سفیدپوست بودند، بنابراین نتایج ممکن است به سایر گروه های نژادی و قومی تعمیم داده نشود.
چگونه رژیم های غذایی مبتنی بر گوشت با دیابت نوع ۲ مرتبط هستند؟ رژیم های غذایی پر از گوشت، مانند پالئو، کتوژنیک و دیگران، در سال های اخیر به دلیل سطح بالای پروتئین خود، محبوبیت بیشتری پیدا کرده اند. با این حال، برخی از کارشناسان بهداشت عمومی به مزایای کلی سلامتی این رژیم های کم کربوهیدرات و پرچرب/پرپروتئین شک کرده اند و به تحقیقات موجود اشاره می کنند که نشان می دهد این رژیم ها پایدار نیستند. متیو اوبراین، MD، MSc، استاد همکار پزشکی و پزشکی پیشگیرانه در دانشگاه نورث وسترن، که در این مطالعه شرکت نداشته است، گفت که بسیاری از این رژیم ها خطرات سلامتی دارند.
در طول سال ها، کارشناسان و تأثیرگذاران خودخوانده کاهش وزن، رژیم های غذایی متعددی را که بر خوردن مقادیر زیاد گوشت و کربوهیدرات های بسیار کم تمرکز دارند، تبلیغ کرده اند. این رژیم ها شامل رژیم های آتکینز، ساوت بیچ، پالئو و کتو هستند. در حالی که نشان داده شده است که این رژیم ها باعث کاهش وزن سریع می شوند، اما حفظ آن ها در درازمدت بسیار دشوار است و با برخی خطرات سلامتی همراه هستند.
مطالعه کنونی و همچنین تحقیقات قبلی در این زمینه نشان می دهد که خوردن مقادیر زیاد گوشت قرمز، یا حتی مقادیر متوسط، ممکن است خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را افزایش دهد. به طور مشابه، یک مطالعه اخیر که در نشریه لانست دیابت و غدد درون ریز منتشر شده و بر اساس تجزیه و تحلیل داده های ۱.۹۷ میلیون شرکت کننده است، نشان داد که مصرف ۵۰ گرم گوشت فرآوری شده در روز — که تقریباً معادل دو برش ژامبون است — ممکن است خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را ۱۵٪ افزایش دهد. افزایش این مقدار به ۱۰۰ گرم در روز با افرزایش ۱۰٪ در خطر مرتبط بود.
این مطالعه همچنین ارتباط ضعیف تری بین مرغ و بوقلمون و خطر دیابت نوع ۲ پیدا کرد که ۱۰۰ گرم در روز با افزایش ۸٪ در خطر مرتبط بود. این مطالعه نشان داد که جایگزینی گوشت فرآوری شده با گوشت قرمز غیر فرآوری شده یا مرغ با خطر کمتری برای ابتلا به دیابت نوع ۲ مرتبط است.
ملانی مرفی ریچتر، متخصص تغذیه ثبت شده و مدیر ارتباطات شرکت تغذیه پرولون، که در این مطالعه شرکت نداشته است، به Medical News Today گفت که عوامل متعددی در محبوبیت رژیم های غذایی مبتنی بر گوشت نقش دارند: تأکید بر فیزیک بدنی به جای طول عمر، شیطان سازی کربوهیدرات ها، وفور غذاهای بسیار فرآوری شده و دسترسی نابرابر به گزینه های سالم گیاهی.
“در تمام سال های کار به عنوان یک متخصص تغذیه، هرگز با چنین وابستگی قوی به یک ماکرونوترینت خاص مواجه نشده ام. پروتئین به محبوب ترین ماده غذایی تبدیل شده است و هر کسی که به چالش کشیدن برتری آن بپردازد — هرچند که با شواهد قوی پشتیبانی شود — می تواند انتظار واکنش های قابل توجهی را داشته باشد. با این حال، حقیقت این است که مصرف بیش از حد پروتئین، به ویژه از منابع حیوانی مانند گوشت، تخم مرغ و لبنیات، به خوبی مستند شده است که باعث تسریع پیری و افزایش خطر بیماری های مرتبط با سن مانند دیابت نوع ۲، بیماری های قلبی عروقی و فشار خون و مرگ و میر ناشی از همه گیری می شود.” — ملانی مرفی ریچتر، متخصص تغذیه
وی افزود: “زمانی که ما پروتئین حیوانی مصرف می کنیم، یک عامل رشد به نام mTOR را فعال می کند. در حالی که mTOR در مراحل خاصی از زندگی، مانند کودکی و نوجوانی که رشد اولویت دارد، ضروری است، تحریک بیش از حد این عامل رشد در بزرگسالی می تواند پیری سلولی را تسریع کند.”
آیا همه جایگزین های گوشتی مبتنی بر گیاه سالم هستند؟
اوبراین گفت که بسیاری از رژیم های غذایی مبتنی بر گیاه به خاطر مزایای سلامتی قابل توجه و کاهش خطر بیماری های مزمن — مانند دیابت — و مشکلات قلبی عروقی و فشار خون شناخته شده اند. اوبراین گفت: “رژیم مدیترانه ای به طور گسترده ای مورد مطالعیه قرار گرفته است که پایه اش بر غذاهای گیاهی است و شامل مقداری مرغ، ماهی، تخم مرغ، پنیر و ماست می شود.” تحقیقات همچنین نشان داده اند که رژیم های غذایی گیاه خواری و وگان که عمدتاً بر غذاهای گیاهی تمرکز دارند، نیز خطر بیماری های مزمن و برخی سرطان ها را کاهش می دهند. ریچتر یک رژیم غذایی مبتنی بر غذاهای کامل را تأیید کرد: سبزیجات غنی از مواد مغذی، میوه ها، آجیل، حبوبات و دانه ها. اما او هشدار داد که بسیارری از جایگزین های گوشتی که به راحتی در دسترس هستند، می توانند به اندازه سایر غذاهای فرآوری شده مضر باشند. او گفت: “هموگلوبین مورد استفاده در برخی از گوشت های گیاهی معمولاً از مخمر رهای دستکاری شده ژنتیکی به دست می آید که اگرچه به طور کلی ایمن در نظز گرفته می شود، اما ممکن است برای برخی افراد نگرانی هایی ایجاد کند. بسیاری از جایگزین های گوشتی مبتنی بر گیاه به شدت فرآوری شده اند و حاوی سطوح بالای سدیم، افزودنی های مصنوعی و چربی های ناسالم هستند. این می تواند آنها را برای افرادی که به سدیم حساس هستند یا سعی در اجتناب از غذاهای فرآوری شده دارند، کمتر مناسب کند. آنها ممکن است همان مزایای تغذذیه ای غذاهای کامل گیاهی را ارائه ندهند، بنابراین تکیه بیش از حد بر آنها می تواند منجر به یک رژیم غذایی نامتعادل شود.” – ملانی مرفی ریچتر، متخصص تغذیه
آیا باید به جای دریافت آهن از غذا، مکمل های آهن مصرف کنم؟
ریچتر گفت که مزایای مکمل های آهن به وضعیت سلامتی فرد بستگی دارد. به عنوان مثال، زنانی که قاعدگی دارند یا باردار هستند، ممکن است به آهن اضافی برای تأمین نیازهای بدن خود نیاز داشته باشند. اما او هنوز هم پیشنهاد می کند که قبل از مکمل ها به غذاها برای مواد معدنی ضروری مانند آهن مراجعه کنید. او گفت: “هر زمان که ممکن است، بهتر است اولویت را به دریافت مواد مغذی از غذا بدهید قبل از اینکه به مکمل ها روی بیاورید. مکمل های آهن می توانند برای معده مشکل ساز باشند و معمولاً به خوبی آهن از غذاهای کامل جذب نمی شوند. غذاهای کامل مواد مغذی هم افزا را ارائه می دهند که به هضم و جذب کمک می کنند.” ریچتر گفت: “اگر کسی در حال روند کم خونی (آهن پایین) باشد، من همیشه پیشنهاد می کنم که ابتدا به غذاهای غنی از آهن مانند عدس، نخود، اسفناج و دانه های کدو اولویت بدهد. اینها را با غذاهای غنی از ویتامین C مانند مرکبات یا گوجه فرنگی ترکیب کنید تا قابلیت دسترسی بیولوژیکی آهن را افزایش دهید. با این رویکرد شروع کنید و اگر هنوز به حمایت اضافی نیاز دارید، سپس به فکر مکمل آهن باشید.” — ملانی مرفی ریچتر، متخصص تغذیه
مصرف بیش از حد آهن می تواند خطرناک باشد و منجر به مسمومیت با آهن شود، بنابراین مشاوره با پزشک قبل از مصرف مکمل های آهن توصیه می شود.
منبع : Medical Daily News
